براندازی ۲۸ امرداد و زخمِ باز ملت ايران : کورش زعیم

با یادآوری افسوس ۲۸ امرداد، ما هر سال بر زخم باز خود و ملت ایران نمک می پاشیم. این فقط یادآوری یک زخم ملی سوزنده و دردآور نیست، بلکه آينه اي در برابر چشمان آناني است كه در شرایط بسیار بحرانی و خطرناکی که امروز حاکم بر کشورمان است، بجای همکاری و همبستگی ملی، در رؤیای نجات کشور به دست بیگانگان هستند.

آنچه امروز رويداد ۲۸ امرداد را برجسته ميكند تفاوتهای رفتاری دولت و حکومت در آن زمان در سنجش با دوران خفقان و خودکامگی پَسین، و نیز دوران هولناک پُر از جنایت و غارت و ویرانی جمهوری اسلامی است. يك تفاوت دولت مردمسالار مصدق اینست که بر خلاف حکومتهای پسین حاضر نبود به هر قيمتي خود را بر سر كار نگه دارد. در روزهای پیش از پیروزی کودتاچیان، مصدق گفته بود كه راضي به ريختن حتا يك قطره خون از بيني كسي نيست. ملت پشتيبانش بود و او مي انديشيد كه اگر ملت بخواهد، دوباره او را سر كار خواهد آورد. ولي حكومتي كه جاي او را با زور و ياري بيگانگان گرفت به راي ملت پایبند نبود؛ و گرنه او نیز میتوانست به مردم مراجعه كند و با يك همه پرسي از ملت بپرسد که آیا من را میخواهید یا نه؟

كورش بزرگ در بيانيه تاریخی حقوق بشر جهانی خود گفت: "من از امروز كه تاج پادشاهي را به سر نهاده ام، تا روزي كه زنده هستم و مزدا توفيق پادشاهي را به من ميدهد، هر گز فرمانروایی خود را بر هيچ ملتی تحميل نخواهم كرد، و هر ملت آزاد است كه مرا به پادشاهي خود بپذيرد يا نپذيرد؛ و هر گاه نخواهد من را پادشاه خود بشمارد، من براي فرمانروایی خود بر آن ملت جنگ نخواهم كرد."

سخن كورش برگرفته از فرهنگ كهن ايران بود، و او كوشيد تا آنرا در سراسر جهان نهادينه كند. اما امروز شاهد آن هستيم كه از زمان براندازي ۲۸ امرداد ۱۳۳۲، در ميهن ما، دولتهاي استبدادي یا ایدئولوژیک حاكم شدند، و با خشونت و زندان و كشتار مردم بقاي حكومت خود را بر ملت تحميل ميكنند. ما ۲۸ امرداد را از اين رو پيوسته يادآوري مي كنيم كه بگوييم تحميل حكومت بر مردم چه با ياري قدرتهاي بيگانه و چه با زور داخلي با فرهنگ ايراني بيگانه است و مردم را متنفر میکند.

افزون بر اين، آنچه ما را نسبت به براندازي ۲۸ امرداد ناخرسند ميكند و افسوس میخوریم، سنجش آزادي هاي مدني مردم در پيش و پس از آن كودتاست. پيش از ۲۸ امرداد، حزبها آزاد بودند، رسانه ها آزاد بودند، گردهمايي آزاد بود، اتحاديه هاي كارگري و صنفي آزاد و اعتصاب و تظاهرات آزاد بود. پس از ۲۸ امرداد، همه اين آزاديها از مردم گرفته شد و اين محروميت نه تنها تا کنون ادامه دارد که امروزه آزار مردم بعلت شادی و ریش و لباس و حجاب و خوراک و حتی تماشای آزاد در ورزشگاهها هم به آن افزوده شده است. اگر براندازي ۲۸ امرداد كه خيانت به ملت ايران و منافع کشور بود روي نميداد، دموكراسي، آزاديهاي مدني و حقوق بشر چنان در كشور ما در دوران بیست و پنج سال پسین نهادينه میشد كه ديگر كسي یا فرقه اي یکسونگر و ضد بشری نميتوانست خواستهاي ایدئولوژیک و خرافات و دروغ و فساد خود را بر ملت ايران تحميل كند. همه مجبور ميشدند ديدگاههای خود را از درون صندوق راي ارائه دهند.

جنبش ملي شدن صنعت نفت پشتيباني مردمي داشت، وگرنه مصدق با همه دانش و زيركي و عشق به ميهن موفق نميشد در برابر قدرت و توطئه هاي قدرتهاي بزرگ بيگانه به اين پيروزي دست يابد؛ آنهم بي اينكه براي چيره شدن بر يك ابرقدرت به ابرقدرت رقيب دست دراز كند يا باژ بدهد و وطن فروشی کند، که امروز گرفتار این بلا هستیم. اين نيروي مردم بود كه مصدق را به پيروزي رساند و احترام و افتخار جهاني براي او و برای میهن ما كسب نمود. همين ملي شدن صنعت نفت بود كه در خزانه دولت پسین ثروت انباشت و رشد اقتصادي و توسعه صنعتي را كه ديگران به حساب خود ميگذارند امكانپذير كرد. هرچند که شوربختانه نظام کنونی در طی چهل سال گذشته این هدیه بزرگ مصدق به ملت ایران را در جیبهای خود انباشته یا برای گسترش برونمرزی فرقه ای خود هزینه کرده و ملت را در فقر و ناامیدی و ویرانی میهن رها کرده است. حکومتی که تنها هنر سردمداران کشوری و لشگریش غارت ثروت طبیعی میلیاردها ساله ملت ایران، غارت دارائیهای مردم، ویران کردن میراث تاریخی و فرهنگی کشور و هر آنچه در این ۶۰ سال ساخته و ایجاد شده است. آنها ثروت خدادادی میهن و دارایی های هم میهن را غارت و به کشورهای دیگر منتقل و خود فرار میکنند. یک غارتگری که در تاریخ چندهزار ساله ایران بی مانند بوده است.

ملي كردن صنعت نفت نه تنها از ديدگاه سياسي ملت ايران را كه از دو سده پیش توسط دو ابرقدرت جهاني از طريق رژيم فاسد و نوکرمنش و غيرمردمي حاكم در سده گذشته تحقير و به فقر اقتصادي و اجتماعي و انزواي بين المللي كشانده شده بود، بار ديگر خودباوري بخشيد و در ديد جهانيان و تاريخ سربلند كرد، كه سرچشمه سرمايه گذاري و پيشرفت اقتصادي و شكوفايي جامعه ايراني در دو دهه بعد شد. ما هميشه بايد این روز شوم ۲۸ امرداد را که هنوز ایران و ایرانی را گرفتار کرده و نِکبت آن به اوج رسیده، به خود و نسل های بعدی يادآوري كنيم.

کورش زعیم
هموند شورای جبهه ملی ایران – سامان ششم
تهران - ۲۸ امرداد۱۳۹۸