۷آبان روز کورش بزرگ و وحشت ملاهای حاکم از این روز، گرامی باد :حشمت اله طبرزدی

پیش از انقلاب، مفسرین برجسته ی قرآنی، چون آقای طباطبایی، باور داشتند، مصداق ذوالقرنین، کسی جز کورش بزرگ نیست. از این رو شیعیان آگاه تر که با اندیشه های چنین فیلسوف های اسلامی آشنایی داشتند، منطقا، برای کورش احترامی حتا در اندازه ی پیامبران قائل بودند.

شاید به همین دلیل بود که کسانی چون خلخالی جلاد که کمر به نابودی همه ی اثاری که نماد پادشاهی داشت و از نشانه های طاغوت(به زعم انان)به حساب می امد، بست اما به سراغ پاسارگاد و تخت جمشید نرفتند.

با گذشت چند دهه از انقلاب و بیداری عمومی از خواب جزمیت و باور های مذهبی اما خرافی و بی اعتمادی بیش از پیش، ابتدا لوح حقوق بشری کورش، به جای تجلیل از شکوه حکمرانی کورش، در بین روشنفکران و مبارزان سیاسی اهمیت پیدا کرد.

فراموش نمی کنم در سال ۷۸ که برای اولین بار از طریق نشریه ی توقیف شده ی هویت خویش، سخن از لوح حقوق بشری کورش بزرگ به میان اوردم، دشمنی اشکاری از سوی ایدئولوژیگراهای حاکم را شاهد بودم.

زمانی نگذشت تا به مرور گرایش به حقوق بشر از دیدگاه کورش بزرگ، در بسیاری از محافل روشنفکری، سیاسی و مدنی رواج یافت و بخشی از بدنه ی جامعه نیز به مقایسه بین عظمت ایران در دوره ی کورش و افول ان در دوران حکومت اسلامی ملاها به ویژه در عصر حکومت علی خامنه ای پرداخته و علنا، از شکوه و فرهنگ ایران باستان در برابر فرهنگ و رفتار حاکم در دوران حکومت ملاها جانبداری کردند.

از این رو علی خامنه ای در یکی از سفرهایی که به شیراز داشت، ضمن پرهیز از سفر به مرودشت و بازدید از تخت جمشید، سخنان کینه توزانه ای علیه فرهنگ و تمدن ایران باستان، به ویژه پیش از اشغال ایران توسط اعراب مسلمان و مهاجم، ابراز و تخت جمشید را مظهر فرهنگ شاهان و طاغوت نامید.

همین اقای خامنه ای اما شیفتگی خاصی نسبت به شاهان ادمخوار عصر صفوی از شاه عباس تا شاه تهماسب و شاه اسماعیل و شاه سلطان حسین داشته و از ابراز این امر در جلسات خصوصی و عمومی، پرهیز نکرده است.

اینک کورش بزرگ و ارامگاه او در پاسارگاد، به صورت نماد فرهنگ و تمدن ایرانی در امده و همین امر موجب وحشت و دشمنی اشکار ملاهای حاکم و در راس انها علی خامنه ای و نیز پان تورک های مسلمان گردیده است.پان تورک هایی که از یک سو بر عقاید فرقه ای و شیعه گرایی به سبک صفویان اصرار میورزند و از دیگر سو، ایرانیان طرفدار فرهنگ و تمدن دوران کورش بزرگ را سد بزرگی در برابر نیات پلید تجزیه طلبانه دانسته و قهرمان ملی خود را چنگیز خان مغول می دانند اما به شدت با کورش بزرگ دشمن هستند.

چه علی خامنه ای و سایر ملاهای حاکم بپسندن یا نپسندن، دیر یا زود، پاسارگاد به عنوان مهم ترین نماد، فرهنگ و تمدن کهن ایرانی، محل رجوع میلیونها تن از سراسر ایران و کشور های همسایه قرار میگیرد و نماد های بیگانه با فرهنگ و تمدن ایرانی، به شدت کم رنگ خواهند شد.

سالیانی است رژیم فوق ارتجاعی و سرکوبگر تحت امر ملا علی خامنه ای،از چند روز پیش از ۷ ابان، با لشگر کشی که من خود در ۷ ابان ۱۳۹۸، از نزدیک شاهد ان بودم، راه پاسارگاد را بر روی میلیونها باورمند به فرهنگ و تمدن کهن ایرانی و عاشق کورش بزرگ، میبندد اما برای دیدار نماد های بیگانه، سوبسید نیز پرداخت میکند. یعنی برای ترویج نماد های بیگانه پول و سوبسید میدهد اما برای مبارزه با فرهنگ و تمدن ایرانی، از سر سرنیزه استفاده میکند و در عین حال انتظار دارد، مردم او را به بیگانه پرستی و ایرانی ستیزی متهم نکنند!

علی خامنه ای و ملاهای حاکم اگر ذره ای درایت سیاسی داشتند و به مراکز خدماتی، هنری و تولیدی مراجعه میکردند که این مراکز قاعدتا، نیات اقتصادی اشکاری نیز دارند، متوجه میشدند که به نام پاسارگاد و کورش و نشانه های فرهنگ و تمدن کهن ایرانی، بیش از هر نشانه ای، تظاهر میکنند تا بتوانند جذب مشتری بیشتری نیز داشته باشند.

کورش دوستی و برگشت به تمدن کهن ایرانی به ویژه پیش از هجوم عربهای بربر و مسلمان به ایران، به صورت گفتمان غالب در امده و به لحاظ سیاسی نیز روز ۷ آبان و اصرار بر حضور در پاسارگاد، به مثابه ی مخالفت اشکار اما صلح جویانه با حکومت دینی و به ویژه حکومت شخص علی خامنه ای است.

پس ملاهای حاکم حق دارند تا این اندازه از روز ۷ آبان، نام کورش و پاسارگاد و تخت جمشید در وحشت باشند.